Η Α.Ο. ειναι η νοικοκυρα του νευρικου συστηματος

Για να καταλαβουμε περιπου πως αισθανονται αυτα τα ατομα πρεπει να φανταστουμε τον ευατο μας σε ενα αγνωστο σπιτι οπου ειναι ερμητικα κλειστο και δεν υπαρχει ιχνος φωτος και φοραμε και γαντια στα χερια μας, το σπιτι εχει παρει φωτια και εμεις πρεπει να κινηθουμε μεσα στο χωρο για να επιβιωσουμε, πως σας φαινεται; Ακρως αγχωτικο; Ε!; Ετσι καπως αισθανονται και αυτα τα ατομα.

Το σωμα μας εχει τις εξης αισθησεις:

* οπτικο συστημα = οραση
* ακουστικο συστημα = ακοη

* οσφρητικο συστημα = οσφρηση

* γευστικο συστημα = γευση, ολες αυτες οι αισθησεις ειναι δευτερευουσες για το νευρικο μας συστημα, βοηθητικες δηλ.

* απτικο συστημα = αφη [πολυ βασικη λειτουργια]

* αιθουσαιο και ιδιοδεκτικο = η σχεση του σωματος με βαση την βαρυτητα και την κινηση [παρα πολυ βασικη αισθηση]

Η Α.Ο. ειναι η νοικοκυρα του νευρικου συστηματος και οταν δεν λειτουργουν σωστα το ατομο αντιμετωπιζει αποδιοργανωση τοσο στον ψυχικο του κοσμο οσο και στον τροπο λειτουργιας του.

Τα παιδια που αντιμετωπιζουν δυσκολια στο αιθουσαιο ειναι συνηθως αυτα που μοιαζουν αποπροσανοτολισμενα, που τους αρεσει να σκαρφαλωνουν, να χοροπηδούν, να στριφογυριζουν η' και το αντιθετο να φοβουνται την κουνια, τα σκαλοπατια και γενικοτερα την κινηση οποτε παιχνιδια οπως η κουνια και το τραμπολινο, το γυρω-γυρω ολοι, το κλασικο αεροπλανακι του μπαμπα που σηκωνει το παιδι με τα ποδια του ψηλα, τα ντιρινταχτα της μαμας κλπ βοηθουν παρα πολυ αλλα και τα σκαρφαλωματα σε δεντρο, στην τσουλιθρα κλπ, το αλογακι τυπου κουνιας κλπ.

Τα παιδια που αντιμετωπιζουν δυσκολια στο ιδιοδεκτικο ειναι συνηθως τα παιδια εκεινα που πετουν αντικειμενα με δυναμη στο πατωμα πχ το ποτηρι τους ή που τους αρεσει να γρατζουνουν τους τοιχους με τα αντικειμενα και κυριως τα παιδια που συνηθιζουν να βαζουν καθε τι καινουργιο στο στομα τους(ενοειται πως εχει ξεπεραστει η βρεφικη ηλικια που συνηθιζονται τετοιου ειδους συμπεριφορες)αλλα και αυτα που προτιμουν επιμονα να περπατουν ξυπολυτα(χωρις καλτσες η' παντοφλες). Αυτες οι συμπεριφορες υποδυκνειουν συνηθως πως το παιδι μας δεν αντιλαμβανεται σωστα το σωμα σε σχεση με το χωρο και τα αντικειμενα οποτε ασκησεις οπως κουνια απο λικρα, αναριχηση σε σκαλες, δεντρα και παιδικες χαρες αλλα και κουνια σε σαμπρελα(ελικοειδη κινηση και δονηση) βοηθουν πολυ αλλα και πλαστελινη, θεραπλαστ, ελαστικα σκοινια για ελξη(πχ δενουμε ενα σχοινι στην τσουλιθρα και το παιδι τραβοντας το να την ανεβαινει και κατα προτιμηση να ειναι ξυπολυτο), σπρωξιμο οπως πουφ-σκαμπο-μαξιλαρια, κουβαλημα της τσαντας στο σχολειο-κουβαδακι με αμμο, γιλεκο με οσπρια στις τσεπες κλπ.

Τα παιδια που εχουν απτικη ευαισθησια ειναι αυτα που δεν δεχονται αγκαλιες και φιλια, ειναι απομακρα και συνηθως στεκονται τελευταια στην σειρα ή αυτα που προτιμουν να στεκονται κοντα σε τοιχο ωστε να ελεγχουν τον χωρο απο πισω απο την πλατη τους,ειναι τα παιδια που ειναι ιδιοτροπα στο ντυσιμο και εχουν μια ιδιαιτερα χειριστικη συμπεριφορα ωστε να αποφυγουν καταστασεις οπως το μπανιο, το χτενισμα, το πλυσιμο των δοντιων, δυσκολια στο να φορεσει παπουτσια κλπ.

Υπαρχουν καποιες βουρτσες (μερικες μοιαζουν με τα κλασικα πινελα που βαφουμε τους τοιχους) που βοηθουν στην απτικη αμυντικοτητα αλλα και η πισινα με τα μπαλακια ειναι εξαιρετο παιχνιδι, να αλειφει το παιδι αφρο ξυρισματος με τα χερια του στα πλακακια, αυτοκολλητα στο σωμα, πλαστελινη, πηλο, ντομινο κ.λπ..

Επισης μια καταπληκτικη ασκηση ειναι να αφηνουμε τα παιδια μας στην εξοχη να μαζευουν λουλουδια, πετραδακια, να χοροπηδουν και να παιζουν ανεμελα με την φυση. Ειναι ενα παιχνιδι που συντονιζει ολες τις αισθησεις του ανθρωπου μαζι και ειναι ακρως υγιεινο και ευχαριστο
Για τις δευτερευοντες αισθησεις δεν αναφερω τιποτα διοτι μεσα σε αυτες τις ασκησεις βοηθιουνται ταυτοχρονα και τα αλλα συστηματα.

Για οποιες αποριες ευχαριστως να βοηθησω, δυστυχως δεν μπορω να τα αναφερω ολο με λεπτομεριες