τι είναι το σύνδρομο Ασπεργερ

Σύνδρομο Ασπεργκερ
Το σύνδρομο Ασπεργκερ είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή την οποία χαρακτηρίζουν τα προβλήματα στην επικοινωνία, ελλείμματα στην αμοιβαία κοινωνική συναλλαγή, δυσκολία στην δημιουργία κοινωνικών σχέσεων, περιορισμένη φαντασία και ενδιαφέροντα, επαναλαμβανόμενες και στερεοτυπικές μορφές συμπεριφοράς και μονότονος τρόπος ομιλίας. Διαφοροποιείται από τον κλασικό αυτισμό κυρίως για τον λόγο ότι δεν υφίσταται γενική καθυστέρηση ή επιβράδυνση στην γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού ή στην ανάπτυξη γνωστικών λειτουργιών.
Τα παιδιά με σύνδρομο Ασπεργκερ έχουν φωνή η οποία είναι χωρίς συναίσθημα, η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό τους, έχουν εμμονή με πολύπλοκα θέματα, όπως σχέδια, τον καιρό, την μουσική, ιστορία, ηλεκτρονικοί υπολογιστές, όπως επίσης δυσκολεύονται να καταλάβουν την διάφορα μεταξύ κυριολεκτικού και μεταφορικού λόγου
Καθώς μεγαλώνουν περιγράφονται ως “εκκεντρικοί”, ο δείκτης νοημοσύνης τους συνήθως καλύπτει όλα τα επίπεδα αλλά τα πιο πολλά από αυτά τα άτομα είναι πάνω από το κανονικό επίπεδο στις λεκτικές ικανότητες και κάτω από το κανονικό επίπεδο στις πρακτικές ικανότητες, έχουν έλλειψη κοινής λογικής, έχουν κοινωνική αντίληψη αλλά εκδηλώνουν ακατάλληλη αλληλεπίδραση.
Το θεραπευτικό στάδιο των παιδιών με σύνδρομο Ασπεργκερ έχει σαν στόχο την βελτίωση της κοινωνικοποίησης, της επικοινωνίας και της ομιλίας. Την ελαχιστοποίηση συμπεριφορών , όπως στερεότυπων κινήσεων ή ξεσπάσματα θυμού, οι οποίες παρεμβαίνουν στην διαδικασία μάθησης και λειτουργικότητας του παιδιού. Ως ενήλικες μπορούν να ζήσουν μια παραγωγική ζωή και ανεξάρτητοι. Πολλοί εργάζονται αποτελεσματικά σε κάποια δουλειά και δημιουργούν οικογένεια.
Η έγκαιρη και κατάλληλη προσέγγιση και αντιμετώπιση των δυσκολιών από ειδικούς επιστήμονες (ψυχολόγους, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές και ειδικούς παιδαγωγούς) πάντα σε συνεργασία με την οικογένεια συμβάλλουν καταλυτικά στην καλύτερη εξέλιξη του παιδιού.

Την μεγαλυτερη δυσκολια την αντιμετωπιζει στην επικοινωνια, δυστυχως ειναι πολυ δυσκολο να του εξηγησεις ολα οσα δεν αντιλαμβανεται.
προχθες στο παρκο επαιζε με ενα φιλο του και εκεινος για πλακα εκανε οτι επαιζε μποξ, ο γιος μου δεν το καταλαβε και νομιζε πως παει να τον χτυπησει, ε! αυτο ηταν το τσακισε στο ξυλο το παιδι.
καλα που ημουν εκει και παρενεβησα εγκαιρα, στο σχολειο ομως που ειναι μονος και γενικως τα παιδια ειναι σκληρα και τον κοροιδευουν και αυτος δεν ξεχωριζει πιος θελει να παιξει μαζι του και πιος τον κοροιδευει τι γινεται?
νοιωθω πολυ λυπημενη προσπαθω να τον βοηθησω και οσο ειμαστε μαζι ολα καλα, αλλα οταν πρεπει να ειναι μονος του νοιωθω πολυ ασχημα γιατι ξερω τις δυσκολιες του.

καλημέρα evi40, το περιστατικο που αναφερεις εχει σχεση με την κατανοηση της μεταφορας με την κυριολεξια, τα παιδια με ασπεργερ το εμφανιζουν αυτο το συμπτωμα που κατα την γνωμη μου, εμπειρικα ,μπορει να βελτιωθει σε πολυ μεγαλο βαθμο εαν μαθεις στο παιδι να σκεφτεται εαν υπαρχει κατι περα απο αυτο που βλεπει,να αρχισει να σκεφτεται και να μην παιρνει οσα βλεπει σαν δεδομενα αλλα οτι μπορει να σημαινει και κατι αλλο,αυτο μπορει να γινει μεσα απο διαφορες εικονες που θα του δειξετε ή οταν πριν να πατε ξανα στο παρκο να κανετε μια συζητηση ωστε φτανοντας εκει να ειναι προετοιμασμενος. Για το σχολειο που αναφερες καλο θα ηταν σε συνεννοηση με την\τον δασκαλο να του βρειτε ενα φιλο εσεις εαν δεν μπορει ο ιδιος ή να τον ενταξει στο σχολικο περιβαλον ,

Ασχημα δεν θα πρεπει να νιωθεις γιατι προσπαθεις για το καλυτερο για το παιδι σου,καποια πραγματα χρειαζονται χρονο για να μπορεσουν τα παιδια να τα μαθουν.

καλημερα σε ολους!
ενοειται πως καθε μερα το δουλευουμε και προσπαθουμε, οτι μας δυσκολευει το δουλευουμε ακομα πιο πολυ και μας βοηθανε και οι ειδικοι.
Η κυριολεξια του λογου ειναι η δυσκολια αλλα ξερετε σε ποσα πραγματα μπορει να επιρεαζει την συμπεριφορα του? απο το να καταλαβει τι λεει η κυρια στο μαθημα, στις σχεσεις του με τους ανθρωπους, στον τροπο που λειτουργει κλπ μπορει εμεις να λεμε μια λεξη "κυριολεξια" αλλα για αυτον ειναι ολοκληρη η ζωη που δεν καταλαβαινει....
ευτυχως μεσα απο την καθημερινοτητα και την τριβη καποια πραγματα βελτιωνονται ομως δεν τελειωνουν ποτε οι δυσκολιες και καθε μερα εχουμε να αντιμετωπισουμε κατι καινουργιο.

αφου πρωτα συζητησετε και συννενοηθειτε με τους ειδικους που παρακολουθουν το παιδι να κανετε μερικες συνεδριες εαν δεν εχετε κανει, με αντικειμενο το πως μπορει να προετοιμαστει το παιδι για καποια ξαφνικη αλλαγη, μια εκπληξη, χωρις να προειδοποιηθει , ετσι μαθαινει τις αλλαγες με την μικροτερο δυνατο επηρρεασμο στην συμπεριφορα και στην ρουτινα της καθημερινοτητας
Οι δυσκολιες ποτε δεν σταματουν με ολα τα παιδια ,αλλα και για μας τους μεγαλους.Το θεμα ειναι να μην το βαζουμε εμεις κατω ,τωρα εαν καποιες στιγμες μας πιανει το παραπονο ή ειναι μια στιγμη αδυναμιας ειμαστε και εμεις ανθρωποι με τις αδυναμιες μας

Συγνωμη που αργησα να απαντησω αλλα δυστυχως υποχρεωσεις και δουλειες πολλες φορες μας αφηνουν ελαγχιστο χρονο!
Το θεμα ειναι πως παντα θα υπαρχει ενα "θεμα", αυτο δυσκολευτηκα πολυ το αποδεχθω και ομολογω πως ακομα το παλευω μεσα μου...γιατι το δικο μου παιδι (και ολα τα παιδια με αναλογες δυσκολιες) πρεπει απο το πρωι εως το βραδυ να τρεχει εργοθεραπειες, λογοθεραπειες, γυμναστικη, σχολειο κλπ και παλι να ειναι το κοινωνικα απροσαρμοστο? συγχωρεστε με αλλα δυσκολευομαι...εχουμε κανει μια κοινωνια πλασμενη με καποια ιδανικα και οποιος δεν ειναι μεσα σε αυτα τι γινεται τοτε?
Δυστυχως δεν εχουμε ακομα και την πολυτελεια να πουμε εμεις οι γονεις το "βαζουμε κατω" ή κουραστηκα, και οσο ειμαστε γεροι ολα καλα αλλα τι θα γινει μετα απο εμας?
Αυτο το "μετα" με κυνηγαει συνεχεια για αυτο τωρα κανω οτι μπορω και οσο μπορω ελπιζοντας παντα για το καλυτερο.
Λυπαμαι αν ακουγομαι καπως περιεργα αλλα δεν μου αρεσει να κρυβομαι και να τα κραταω μεσα μου...προτιμω να λεω την αληθεια και ας ειναι σκληρη καμια φορα.